liczby doskonałe

Encyklopedia PWN

, Szopen, Fryderyk (Franciszek), ur. 1 III (22 II?) 1810, Żelazowa Wola, zm. 17 X 1849, Paryż,

najwybitniejszy kompozytor polski, słynny pianista, współtwórca europejskiego romantyzmu.

[r. klaperona],

równanie stanu gazu doskonałego określające związek między jego temperaturą bezwzględną T, ciśnieniem p i objętością V: pV = nRT (n — liczba moli gazu, R — stała gazowa) lub pV = NkT (N — liczba cząsteczek gazu, k — stała Boltzmanna);

Daltona prawo ciśnień,

fiz. ciśnienie mieszaniny gazów jest równe sumie ciśnień cząstkowych p = Σp_i; ciśnienia cząstkowe p_i spełniają osobno równanie stanu p_iV = n_iRT, gdzie V to wspólna objętość, R uniwersalna stała gazowa, T — temperatura, a n_i to liczba moli i-tego składnika;

Descartes

[dekạrt]

René

, forma zlatynizowana Renatus Cartesius, Kartezjusz, ur. 31 III 1596, La Haye (ob. La Haye-Descartes, Turenia), zm. 11 II 1650, Sztokholm,

francuski filozof, fizyk i matematyk; jeden z najbardziej rewolucyjnych umysłów XVII w., zwany ojcem filozofii nowożytnej.

dyfrakcyjne metody badania materii,

zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.

fuga

[wł. < łac.],

muz. forma imitacyjna (imitacja), zarówno instrumentalna, jak i wokalna, o ściśle ustalonej liczbie głosów (2–8, najczęściej jednak 3-, 4- lub 5-głosowa), wykorzystująca różnorodne środki techniki polifonicznej, podporządkowane określonym założeniom tonalnym;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>